Την έγδυσαν, την ξεφτίλισαν και την εκτέλεσαν με τσεκούρι
Οι άγριες δολοφονίες άνευ λόγου και αιτίας, ήταν πάντα το χόμπι των κομμουνιστοσυμμοριτών. Μία από τις χιλιάδες δολοφονίες που διέπραξαν οι αρκουδιάρηδες του ΕΑΜ ΚΚΕ, ήταν αυτή της Ελένης Παπαδάκη. Είχε χαρακτηριστεί ως «αδιαμφισβήτητη διάδοχος της Κοτοπούλη». Γνώρισε την δόξα πολύ νέα, αλλά έχασε τη ζωή της μόλις στα 41 της…
Η Παπαδάκη θεωρήθηκε από την τότε ελίτ των ενταγμένων στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ηθοποιών (μεταξύ τους, ήταν δυστυχώς και μεγάλα ονόματα, όπως αυτό του Μίμη Φωτόπουλου) ως πρόσωπο που εξέφραζε την αντίδραση. Πρόκειται για τη γνωστή δικαιολογία της ΟΠΛΑ για να σκοτώνει πατριώτες. Το ΚΚΕ είχε έτοιμες τις προγραφές των «αντιδραστικών» στην εκτέλεση των οποίων στόχευαν τα Δεκεμβριανά. Το έργο αυτό το ανέλαβε ο Στρατός του Σιάντου η ΟΠΛΑ. Στις 20 Οκτωβρίου 1944 το διοικητικό συμβούλιο του ΣΕΗ που ελεγχόταν από το ΚΚΕ, συνεδρίασε στα γραφεία του, στην οδό Σατωβριάνδου 52α, με θέμα της ημερησίας διάταξης την «Πρόταση διαγραφής Ελλήνων ηθοποιών που πρόδωσαν τον ιερό Εθνικό Ελληνικό αγώνα». Το προεδρείο του Κόκκινου… Συλλόγου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) ήταν, ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Θεόδωρος Μορίδης, ο Σπύρος Πατρίκιος, ο Χρήστος Τσαγανέας, και ο Πάνος Καραβουσάνος. Οι προδότες ηθοποιοί ήσαν: 1) Βεργή Έλσα 2) Δαδοκαρίδου Έλλη 3) Ζαμάνου Χαρ. 4) Θάνος Διονύσιος 5) Ιακωβίδης Μιχάλης 6) Πόπολα Αγγέλα 7) Κόππολα Αλφρέδος 8) Μοσχούτης Δ. 9) Μπέλλα Σμάρω 10) Παπαδάκη Ελένη 11) Παυλόφσκαγια Νίνα 12) Ραμασόφ Ροβέρτος 13) Φελίτσης Δημήτριος και 14) Αγγελική Κοτσάλη.
«Θάνατος στην ΠΟΥΤΑΝΑ»
Η ΚΕ του ΕΑΜ, έδωσε την πολιτική κάλυψη στην εξόντωση των «αντιδραστικών» με την ανακοίνωση της 21ης Νοεμβρίου 1944, (με αριθμό πρωτοκόλλου 7313) που έβαζε ως καθήκον «Να ξεμπερδέψουμε με μιας με όλους αυτούς». Σε εφαρμογή της πρόσκλησης του ΚΚΕ/ΕΑΜ συγκροτήθηκαν Λαϊκά Δικαστήρια που καταδίκασαν τους μελλοθάνατους αντιδραστικούς. Μετά από αυτό, οι ΕΑΜίτες ηθοποιοί δημοσίευσαν στις 23 Νοεμβρίου τη λίστα των «προδοτών ηθοποιών» των οποίων η «δίκη» έγινε στις 24 Νοεμβρίου στο λαϊκό δικαστήριο που στήθηκε από το ΕΑΜ ηθοποιών στο θέατρο Διονύσια. Γραμματέας του ΕΑΜ ηθοποιών, ήταν τότε ο Δημήτρης Μυράτ. Πρωταγωνίστησαν ο ετεροθαλής αδελφή του Μυράτ και φανατική κομμουνίστρια Μιράντα Μυράτ, και οι γνωστοί αριστεροί καλλιτέχνες όπως ο Σπύρος Πατρίκιος, ο Δήμος Σταρένιος, ο Λ. Δαρζέντας, η Ολυμπία Παπαδούκα , η Ασπασία Παπαθανασίου η Αλέκα Παΐζη, η Καίτη Ντιριντάουα, ο πολιτοφύλακας Πάνος Καραβουσάνος και ο υποβολέας θεάτρου Δημήτρης Σούλης.
Ακούστηκαν χυδαιότατες εκφράσεις για το πρόσωπό της, όπως «Θάνατος στην π…άνα». Είχαν συμβάλει στην εικόνα της Παπαδάκη ως συνεργάτιδας των Γερμανών ή δωσίλογων, αλλά κυρίως ως ερωμένης του τελευταίου κατοχικού πρωθυπουργού Ιωάννη Ράλλη, πολλά δημοσιεύματα. Ειδικά η εφημερίδα «Ελληνικόν Αίμα», που καθοδηγούνταν από αριστερούς κύκλους, έφτασε στο σημείο να γράψει ότι ο Ι.Ράλλης έκανε τέταρτο γάμο, μυστικά, με την Ελένη Παπαδάκη – πράγμα τελείως ψευδές- ή ότι της έκανε δώρο μια πλατινένια ζώνη, αξίας πολλών εκατομμυρίων, ενώ ο λαός λιμοκτονούσε. Η Παπαδάκη είχε καταλάβει ότι το κλίμα ήταν πολύ βαρύ για εκείνη. Στις 21 Δεκεμβρίου 1944 έφυγε από το σπίτι της στα Πατήσια και πήγε στο σπίτι του Δημήτρη Μυράτ. Το ίδιο απόγευμα την αναζήτησαν μέλη της Πολιτοφυλακής Πατησίων και την συνέλαβαν. Οδηγήθηκε στα γραφεία της Λαϊκής Επιτροπής του ΕΑΜ, επί της οδού Πατησίων 314, μαζί με τη φίλη της Αιμιλία Καραβία και τον Δημήτρη Μυράτ. Όλοι πήγαν στη συνέχεια στην Πολιτοφυλακή Πατησίων, στην επιταγμένη βίλα Παπαλεονάρδου, στη διασταύρωση των οδών Πολυλά και Ροστάν. Εκεί, εκδιώχθηκαν ο Μυράτ και η Καραβία.
Ο δήμιος Μακαρωνάς και ο συμμορίτης Καπετάν Ορέστης
Διοικητής της Πολιτοφυλακής Πατησίων ήταν ένας 23χρονος, γνωστός με το ψευδώνυμο «Καπετάν Ορέστης», με ιδιαίτερη αδυναμία στο γυναικείο φύλο. Από έρευνα που έγινε στο σπίτι της Παπαδάκη, δεν βρέθηκε κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο. Ωστόσο, μετά από μια τυπική ανάκριση, γύρω στα μεσάνυχτα η Ελένη Παπαδάκη και η συγκρατούμενή της Νιόβη Χαριτάκη, 20 χρονών και 7 μηνών έγκυος, οδηγήθηκαν από την Πολιτοφυλακη στα διυλιστήρια της ΟΥΛΕΝ. Εκεί, αφού την προπηλάκισαν, της αφαίρεσαν δύο δαχτυλίδια που είχε μαζί της και την έγδυσαν, μετά από εντολή του Καπετάν Ορέστη, οδηγήθηκε στον εκτελεστή -δήμιο Βλάση Μακαρώνα, τέως μπακάλη από τη Νέα Ιωνία. Ο Δημήτρης Μυράτ, σε βιβλίο του θυμήθηκε περιγράφει την ημέρα εκείνη: «Ο Μακαρώνας την παρέλαβε μπροστά στον Ορέστη, ο οποίος είχε διατάξει την εκτέλεση με τσεκούρι, όπως γινόταν με τα άλλα πολυάριθμα θύματα. Την διέταξαν να γδυθεί ενώ εκείνη είχε αντιληφθεί ότι πλησιάζει το τέλος της. Έτρεμε από το κρύο και το φόβο και κλαίγοντας τους παρακαλούσε. Έβγαλε την γούνα της την οποία παρέλαβε ο Ορέστης και όταν την διέταξε να βγάλει και τα υπόλοιπα ρούχα της αναλύθηκε σε δυνατές κραυγές απελπισίας και γόους. Όρμησαν τότε αφιονισμένοι πάνω της και μέσα σ’ ένα κατήφορο από προπηλακισμούς την έσυραν κοντά σε ένα ανοιγμένο λάκκο κι’ εκεί την έγδυσαν με την βία». Στις 26 Ιανουαρίου 1945, βρέθηκε η σορός της σ’ ένα όρυγμα, μαζί με τις σορούς 3-4 ακόμα γυναικών. Μία σφαίρα στον αυχένα με διέξοδο στην αριστερή μετωπική χώρα είχε δώσει τέλος στο μαρτύριο της… Τα μάτια της ήταν ορθάνοικτα από τρόμο και καθρέφτιζαν όλη τη φρίκη που είχε ζήσει. Όταν μαθεύτηκε ο θάνατος της μεγάλης ηθοποιού, ο καλλιτεχνικός κόσμος βυθίστηκε σε πένθος. Η κηδεία της έγινε δύο μέρες αργότερα. Ο θάνατός της θρηνήθηκε ως εθνική απώλεια.
Η άλλη άποψη…
Σήμερα πολλοί είναι αυτοί που αμφισβητούν το έγκλημα αυτό. Μεταξύ αυτών, είναι και ο γνωστός στιχουργός Μάνος Ελευθερίου, ο οποίος έγραψε ένα μυθιστόρημα με τίτλο «Η γυναίκα που πέθανε δύο φορές» σχετικά με την αποτρόπαιη δολοφονία της μεγάλης ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη, από τους εκδοροσφαγείς του ΚΚΕ. Ο Ελευθερίου, που μόνο δεξιός δεν είναι, δέχθηκε σφοδρή κριτική από την κυριαρχούσα και τους πάντες τρομοκρατούσα αριστερά, για την «ιεροσυλία» του αυτή. Αναφέρει τα εξής για την δολοφονία της Παπαδάκη, και όχι μόνον… «Την σκότωσαν στο Γαλάτσι, εκεί όπου ήταν η Ούλεν. Οι Ελασίτες εκτελούσαν με τσεκούρι συνήθως. Λέγανε στον κρατούμενο να λύσει τα κορδόνια των παπουτσιών του και μόλις έσκυβε τον χτυπούσαν με τσεκούρι. Έγιναν τότε μαζικές εκτελέσεις από Περιστέρι, Πατήσια, Γαλάτσι μέχρι Καισαριανή, Βύρωνα και Παγκράτι. Οι Άγγλοι και οι υπηρεσίες τους ήταν άθλιοι. Αλλά αυτό δεν μπορεί να καλύψει και τα εγκλήματα που γίνανε από την πλευρά του ΕΛΑΣ. Πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε την αλήθεια. Από το ’43 άρχισαν οι μεμονωμένες εκτελέσεις, αλλά στα Δεκεμβριανά είχαμε μαζικές εκτελέσεις από την πλευρά του ΕΛΑΣ. Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια». Ούτε λίγο, ούτε πολύ, ο Μάνος Ελευθερίου, φροντίζει να αποποιηθούν των εγκληματικών τους ευθυνών οι αριστεροί.
Ο Ελευθερίου αμφισβητεί τα όσα αναφέρει στο βιβλίο του ο Μυράτ, ενώ για τον Βεάκη γράφει: «Αντιγράφω από το αρχείο μου δύο παραγράφους από το αυθεντικό χειρόγραφο άλμπουμ που έφτιαξε ο ίδιος ο Αιμίλιος Βεάκης, όταν τέλειωσαν οι παραστάσεις του έργου… Ταπεινοί και καταφρονεμένοι, που παίχτηκε σε δική του διασκευή στο Εθνικό Θέατρο. Έχει ημερομηνία 20 Μαΐου 1934 (δέκα χρόνια πριν από το συμβάν) και αφιερώνεται στην Ελένη Παπαδάκη: «Στη μεγάλη μου συνάδελφο κι ευγενική φίλη Ελένη Παπαδάκη με την ευγνωμοσύνη μου για την αριστοτεχνική ενσάρκωση του ρόλου της Νατάσας». Και απόσπασμα από την εισαγωγή του, πάλι χειρόγραφο: Μην ξεχάσεις» της λέει «ποτέ σου αυτό το θρίαμβο, γιατί η θύμησή του θα σου φέρνει στο νου, για αιώνιο μάθημα, πως εκείνο που αξίζει θριαμβεύει πάντα στο πείσμα των ανάξιων και των μοχθηρών».
Σ.Σ. Από τη μεγάλη έρευνα που κάναμε εμείς εδώ στο «Μακελειό» προκύπτει το εξής συμπέρασμα: Η εκτέλεση και δολοφονία της Παπαδάκη είναι ΕΚΛΗΜΑ «ιδιαζόντως ειδεχθές» και επ’ αυτού (όπως τουλάχιστον τα «βλέπουμε» εμείς) δεν χωρούν «σούπα-μούπες».
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΚΕΛΕΙΟ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου