Επιστολή πρώην στελέχους ΜΚΟ στην Απέλλα ~ ekathimerino

Δημοσιεύουμε αυτούσιο το email που έστειλε ένας ακροατής της διαδικτυακής εκπομπής της Απέλλας και στο οποίο αναφέρει κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για την συμπεριφορά και τον «πολιτισμό» των λαθρομεταναστών, προς επιβεβαίωση όσον λέχθηκαν στην τελευταία εκπομπή στην οποία σχολιάστηκε το μεταναστευτικό πρόβλημα και οι αιτίες του. Μια πολύ καλή ανάλυση για το θέμα μπορείτε επίσης να διαβάσετε εδώ: Το σχέδιο ισλαμοποίησης της πατρίδας μας και πως εφαρμόζεται

Γεια σας αδέλφια-συναγωνιστές.

Έχω ακούσει και τις 2 ραδιοφωνικές εκπομπές σας και με αφορμή τα όσα
είπε μια λιμενικός για την διαχείριση των προσφύγων στα νησιά, θα
ήθελα να σας μεταφέρω και την δική μου εμπειρία.
Ανήκω (ή μάλλον άνηκα) σε μια πολύ γνωστή ανθρωπιστική οργάνωση.
Είχα εκπαιδευτεί πλήρως για να αντιμετωπίζω καταστάσεις κρίσης και έχω
μεγάλη γνώση για τα κοινωνικά-ανθρωπιστικά ζητήματα παγκοσμίως.
Όταν το μεγάλο κύμα μεταναστών ξεκίνησε να καταφτάνει στα νησιά μας το
καλοκαίρι που μας πέρασε, κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος (ούτε η
πολιτεία) για αυτό που θα ζούσαμε.
Πέρασα μερόνυχτα στην Λέσβο, στην Κω και σε άλλα νησιά που μαζί με
συναδέλφους προσπαθούσαμε να βοηθήσουμε τα κύματα προσφύγων που
έρχονταν μαζικά.

Καθώς περνούσαν οι μέρες άρχισα να συνειδητοποιώ πως υπήρχε μερίδα
μεταναστών που δεν ενδιαφέρονταν για τα παιδιά τους. Γυναίκες και
άνδρες έδειχναν να μην νοιάζονται για το που βρίσκεται το παιδί τους.
Αυτό ήταν που μου έκανε την αρχική εντύπωση. Μετά ήρθαν τα άλλα.
Πολλοί πετούσαν στα σκουπίδια τα τρόφιμα που τους δίναμε. Τρόφιμα
ελεγμένα πως δεν περιέχουν χοιρινό μιας και η θρησκεία τους δεν
επιτρέπει την κατανάλωση τους. Παρ’ όλα αυτά ήταν εξαιρετικά
καχύποπτοι. Μάλιστα είχα ακούσει με τα αυτιά μου πως δεν ήθελαν να
δοκιμάσουν τροφή που δεν ήταν πλήρως «εξαγνισμένη». Για κάποιες
ημέρες, το μόνα φρούτα που μπορούσαμε να διανείμουμε ήταν μήλα. Οι
λόγοι ήταν δυο. Τα μήλα αντέχουν στην μεταφορά και επιπλέον είναι
φθηνό φρούτο που μπορεί να χορτάσει ένα πεινασμένο στομάχι με λίγο
κόστος. Δεν ήταν θέμα τσιγκουνιάς. Δεν είχαμε οικονομικούς πόρους για
να παρέχουμε ποικιλία φρούτων. Κι εκεί άρχισαν οι γκρίνιες από την
πλευρά των μεταναστών πως δεν τους φροντίζουμε ενώ συνέβαινε το
ακριβώς αντίθετο!

Το τελειωτικό χτύπημα για εμένα ήταν όταν έβλεπα τα συντρίμμια που
άφηναν πίσω τους.
Συσκευασίες φαγητού, κουτάκια αναψυκτικών, ρούχα, χαρτιά και ότι άλλο
σκουπίδι μπορείτε να φανταστείτε να κείτονται στις παραλίες και στους
χώρους φιλοξενίας! Κανείς τους δεν φρόντιζε να τα μαζέψει. Όχι όλα,
αλλά τα δικά του σκουπίδια, της δικής του οικογένειας. Υπήρχαν δεκάδες
κάδοι απορριμμάτων αλλά επειδή δεν ήταν κοντά στις σκηνές, κανείς δεν
έμπαινε στον κόπο να περπατήσει 10 μέτρα για να τα πετάξει. Έτσι,
έπρεπε να μαζεύουμε ΕΜΕΙΣ τα σκουπίδια μιας και οι χώροι κινδύνευαν να
μολυνθούν.

Εκεί συνειδητοποίησα πως αντί για αρωγός, έγινα δούλος κάποιων που
απλά δεν νοιάζονται για τα χέρια που τους φροντίζουν. Και εγκατέλειψα.
Εξακολουθώ και είμαι ανθρωπιστής. Δεν επιθυμώ την σφαγή κανενός λαού.
Κανενός παιδιού. Ταυτόχρονα, θέλω να είμαι κι εγώ καλά. Και δεν είμαι.
Γιατί με κατάντησαν δούλο άλλων. Δίνω λοιπόν προτεραιότητα στην δική
μου πείνα κι αν μπορώ θα βοηθήσω κι άλλους Έλληνες που πεινάνε. Πρέπει
σαν Έθνος να είμαστε καλά. Και δεν είμαστε. Γι’ αυτό ας αφήσουμε τους
τρίτους. Δεν αντέχουμε άλλα στην πλάτη μας.

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Αν μου επιτρέπετε, θα σας στέλνω
τακτικά e-mails μιας και θέλω να μάθω περισσότερα για τις δράσεις σας.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,

Γιάννης.