Ροκανίζοντας τὸ κλαδὶ ὅπου κάθεστε

Ἔχω -νομίζω- γράψει καὶ παλιότερα ὅτι οἱ πρῶτοι ποὺ θὰ ἐξουδετερωθοῦν πολιτικὰ τελείως ἢ θὰ σφαχτοῦν (*) ἀνελέητα στὴν Ἑλλάδα μόλις ἀρχίσουν νὰ ἐπικρατοῦν ὡς ἄγραφος κοινωνικὸς νόμος οἱ ἰσλαμικοὶ ἄγραφοι νόμοι/συνήθειες καὶ οἱ γραπτοὶ ἰσλαμικοὶ νόμοι θὰ εἶναι οἱ «ἀντιεθνικιστές», οἱ «antifa», οἱ «πολυπολιτισμικοί», οἱ παρδαλοὶ gay-pride ἀντιχριστιανοί, οἱ «μορφωμένοι κοσμοπολίτες ποὺ δὲν εἶναι φασίστες σὰν κι ἐσᾶς», οἱ «δικαιωματιστές», στὸ σύνολό τους. 

Ἱστορικά, ἔχω τὸ δίκαιο μὲ τὸ μέρος μου, γιατὶ τὸ ἴδιο ἔπαθαν καὶ ὅσοι μὴ-θεοκράτες (κομμουνιστές, σεκουλαριστὲς δημοκράτες-ἀντίπαλοι τοῦ Σάχη) στὴν Περσία βοήθησαν στὴν ἐπικράτηση τοῦ θεοκρατικοῦ ἰρανικοῦ καθεστῶτος: Κατασφάχτηκαν ἀπὸ τὸ θεοκρατικὸ καθεστὼς λίγο μετὰ τὴν ἐπικράτησή του. Γιατὶ ὁ τύπος αὐτὸς ἀνθρώπου ἔχει μυαλὸ ὁρισμένων δυνατοτήτων.

Ὅταν οἱ ἕλληνες antifa, ἀντιεξουσιαστές, δικαιωματιστές, κομμουνιστὲς κ.λπ. πετύχουν τὸν σκοπό τους, θὰ γίνουν, σιγά-σιγά, ἄχρηστοι γιὰ τοὺς Μουσουλμάνους ἔποικους, ποὺ θὰ δραστηριοποιηθοῦν αὐτόνομα, χωρὶς τὴν προβιὰ τῆς ἀριστερῆς προοδευτικότητας, χωρὶς συνθήματα γιὰ «ἴσα δικαιώματα». 

Ἀκόμη καὶ οἱ πιθανοὶ πράκτορες μεταξὺ τῶν παραπάνω «δικαιωματιστῶν», κι αὐτοὶ θὰ εἶναι ἄχρηστοι.

Ἄν, πάντως, εἶμαι ὑπερβολικός, σπεύδω νὰ παραδεχτῶ ὅτι τὸ λάθος μου δὲν βρίσκεται στὴν πρόβλεψη ὅτι κάποια στιγμὴ οἱ ἡγέτες τῶν Μουσουλμάνων θὰ ξεφορτωθοῦν βίαια τοὺς «δικαιωματιστές» ἀλλὰ στὴν ταχύτητα μὲ τὴν ὁποία θὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ αὐτούς. 

Μπορεῖ -τὸ παραδέχομαι- γιὰ κάποιο διάστημα νὰ ἀφεθοῦν στὴν ἡσυχία τους οἱ ἑστίες διάλυσης (Πανεπιστήμια, συγκεκριμένες γειτονιὲς φρικιῶν ἢ λ.χ. τρανσέξουαλ ἀναρχοαυτόμων καλλιτεχνῶν κ.ο.κ.) ὡς γκέτο-Παιδικὲς Χαρὲς ἕως ὅτου μιὰ ὡραία μέρα ἀποφασιστεῖ ὅτι ἀποτελοῦν παραφωνία ἐλευθεριότητας καὶ ἀντιμετωπιστοῦν (ἀνεπίσημα ἢ μή) μὲ ἕνα πογκρόμ (*). 

Οὔτε πρέπει νὰ φαντάζεται κάποιος μιὰ ἑνιαία ἐπικράτηση τῶν ἰσλαμικῶν ἄγραφων νόμων π.χ. σὲ ὅλη τὴν Ἀθήνα. Ἕνα σενάριο: Ἀρχικά, κάποιες μεμονωμένες γειτονιὲς (ἀκόμη μὲ θρησκευτικὰ μεικτὸ πληθυσμό), ἤδη ὑποβαθμισμένες καὶ μὲ σημαντικὸ πληθυσμὸ μουσουλμάνων Ἀσιατῶν/Βορειοαφρικανῶν θὰ λειτουργοῦν καθημερινὰ μὲ βάση τὸν ἠθικὸ κώδικα τοῦ Ἰσλάμ. Τοῦ Κάιρου ἢ τοῦ Ἰσλαμαμπάντ. 

Ὄχι ἀλκοόλ, ὄχι ἀκάλυπτες ἢ ἀσυνόδευτες γυναῖκες (χριστιανὲς καὶ μουσουλμάνες), ὄχι χοιρινό, ὄχι καφετερίες καὶ λοιπὰ «κακόφημα μέρη», φυσικὰ ὄχι γκέι ζωντανοί, ὄχι κωδωνοκρουσίες, ὄχι χριστουγεννιάτικα κ.ἄ. ἔθιμα (δέντρα καὶ δημόσιοι συνοικιακοὶ στολισμοί, κάλαντα, πασχαλιάτικα ἀρνιά), ἀντίθετα θὰ ὑπάρχουν τζαμιὰ μὲ μουεζίνη κ.λπ.. Ἔπειτα, ὁ ἀριθμὸς τῶν γειτονιῶν αὐτῶν θὰ αὐξάνεται, ἀνάλογα μὲ τὸν ρυθμὸ μὲ τὸν ὁποῖο οἱ ντόπιοι ἑλληνικοὶ πληθυσμοὶ θὰ ἀποχωροῦν ἢ θὰ δέχονται ὡς «πεπρωμένο» τὴν καθημερινότητα ὑπὸ τέτοιους ἄγραφους ἠθικοὺς κανόνες.

 Δὲν χρειάζεται κανένα «Ἰσλαμικὸ Κράτος» γιὰ τέτοιες πράξεις βίας ἢ καταπίεσης (βλ. Αἴγυπτο).

Τώρα, τὰ παραπάνω δὲν εἶναι ἐπιθυμία, εἶναι ἀπόπειρα πρόβλεψης μὲ βάση κάποιες σταθερές (ἱστορικὰ παραδείγματα, κοινωνικὴ δυναμική). 

Ἕνας λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο -πιστεύω- δὲν πρέπει νὰ διαβαστοῦν ὡς ἐπιθυμία εἶναι ὅτι ἡ ἐξολόθρευση τῶν «δικαιωματιστῶν» προϋποθέτει ἢ συνεπάγεται τὴν καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδας, ἐνδεχόμενο ποὺ δὲν ἐπιθυμῶ (σὲ ἀπόλυτη ἀντίθεση πρὸς τὴ νοοτροπία καὶ τὶς ἐπιθυμίες τῶν antifa καὶ «δικαιωματιστῶν», ποὺ ἐπιτέλους θὰ πάρουν ἐκδίκηση γιὰ τὸν Ἐμφύλιο μὲ τὸ νὰ καταστρέψουν τὴν Ἑλλάδα).

Ἄλλωστε, ταξικὰ κρίνοντας, ἂν ὑπάρχει ἕνας λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο οἱ ἀντιεξουσιαστο-πατέρες, ἀναρχοπατέρες καὶ «δικαιωματιστὲς» τάσσονται ὑπὲρ τῆς λιβανοποίησης τῆς χώρας αὐτὸς εἶναι ὅτι ὡς μεσαῖα-καὶ ἄνω βολεμένα στρώματα δὲν ὑπέστησαν (αὐτοὶ ἢ οἱ οἰκογένειές τους) ὣς τώρα καμμιὰ σοβαρὴ ἀρνητικὴ συνέπεια ἀπὸ τὴν λαθρομετανάστευση, ὅσον ἀφορᾶ λ.χ. τὸν ἀνταγωνισμὸ στὸ χῶρο ἐργασίας μὲ τοὺς φθηνότερους ξένους ἐργάτες, σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς πραγματικοὺς προλετάριους. 

Τί νὰ καταλάβει τὸ στέλεχος-«ἐθελοντὴς» μιᾶς χρηματοδοτούμενης ΜΚΟ ἀπὸ τὸν ἀνταγωνισμὸ ἑνὸς Ἕλληνα οἰκοδόμου, κουρέα, «ζητιάνου» μὲ ἕναν ξένο οἰκοδόμο, κουρέα, «ζητιάνο»;

 Μόνο θεωρητικὰ μπορεῖ, καὶ γιὰ μιὰ μόνο στιγμή, ἀκίνδυνα, να στοχαστεῖ, χωρὶς κανένα ρίγος ἐπιβίωσης. Γιατί νὰ καταλάβει τὸν ντόπιο προλετάριο ὁ μεταπτυχιακὸς/διδακτορικὸς «ἀριστερός/ἀναρχικός», ποὺ ἀτενίζει τὸν καθηγητή του μὲ τὸ στόμα ὀρθάνοιχτο μπὰς καὶ διοριστεῖ ὡς ἐρευνητικὸ προσωπικὸ σὲ κανένα προσωρινὸ ἢ μόνιμο ἐρευνητικὸ πρόγραμμα; 

Πῶς νὰ κινδυνέψει ἐπαγγελματικὰ ὁ κοσμοπολίτης μεταφραστὴς ἢ ὁ συγγραφέας ἀπὸ τὸν μετανάστη χαμάλη ποὺ δουλεύει στὸ βενζινάδικο; Μὲ ποιὸ τρόπο ὁ ἐξασφαλισμένος «ἀντιρατσιστὴς» ποὺ διαχειρίζεται σφραγίδες νὰ ἀντιληφθεῖ τί ἐφιάλτη συνεπάγεται ἡ «ἐλεύθερη διακίνηση ἀγαθῶν καὶ μεταναστῶν»;

 Πῶς θὰ μποροῦσε ἕνας ἀρθρογράφος, ἕνας καλλιτέχνης, ἕνας διπλωματοῦχος μηχανικός, ἕνα κομματικὸ στέλεχος, ἕνας ὑψηλὰ ἀμοιβόμενος, ἕνας «νομὰς» (μὲ δική του ἀπόφαση κι ὄχι λόγω βίας) εὐρωενωσιακὸς ὑπάλληλος στὶς Βρυξέλλες, ἕνας πεφωτισμένος καθηγητὴς (**) νὰ χάσει τὴ δουλειά του -καὶ τὸν ὕπνο του- ἀπὸ τὴν παραπανίσια παρουσία ἀνειδίκευτου ἐργατικοῦ δυναμικοῦ; 

Κι ἂν τὸν ἐνοχλοῦν στὴ γειτονιά του, ἔχει τὰ ἀπαιτούμενα χρήματα γιὰ νὰ ἀλλάξει γειτονιά. Δὲν εἶναι τὸ μεσοαστικὸ φοιτηταριάτο (ποὺ γράφει συνθήματα στὰ πανεπιστήμια αὐτοχαρακτηριζόμενο ὡς προλετάριοι) ποὺ θὰ ὑποφέρει, γιατὶ ἡ ζωή του κινεῖται μεταξὺ πάρτυ-ἐξεταστικῆς-παρακολούθησης μαθημάτων. Εἶναι, οἱ ἀναρχικοί, αριστεροί καὶ φιλελεύθεροι δικαιωματιστές, ταξικὰ ἀλληλέγγυοι μὲ τοὺς λαθρο/μετανάστες ἀκριβῶς γιατὶ οἱ τελευταῖοι δὲν ἀποτελοῦν κίνδυνο γιὰ τοὺς πρώτους (ἐργασιακό, κοινωνικό -ζοῦν, κινοῦνται σὲ ἄλλες περιοχές-, πολιτισμικό).

Θὰ πεῖ κανεὶς ὅτι ὑπάρχουν καὶ μικρομεσαῖα-ἀνώτερα στρώματα τὰ ὁποῖα δὲν συμμερίζονται τὸν δικαιωματισμὸ καὶ τὰ «ἀνοιχτὰ σύνορα». Συμπληρώνω: ἐπίσης, οἱ Μὰρξ-Ἔνγκελς ἂν καὶ ἀστοί, ἔδρασαν κατὰ τῶν ἀστῶν. 

Δὲν φταίω ὅμως ἐγὼ ἂν ἡ ὑλιστικὴ θεωρία ὅτι «Τὸ Εἶναι καθορίζει τὴ Συνείδηση» ἔχει μεγάλα κενά, ἁπλῶς δείχνω ὅτι μὲ τὴ βοήθειά της ἐξηγεῖται ἡ στάση τῶν περισσότερων ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τὴν ἀποδέχονται ἀπέναντι στὴ λαθρο/μετανάστευση καὶ τοὺς «πρόσφυγες».

Ἀντίθετα, λένε ὅτι ντόπιοι καὶ ξένοι καταπιέζονται ἀπὸ τοὺς καπιταλιστές. Ὡστόσο, ὅσο κι ἂν οἱ καπιταλιστὲς καταπιέζουν ντόπιους καὶ ξένους, ἡ παρουσία στὴ χώρα τῶν ξένων προλετάριων δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα ἐλεύθερης (ἔστω, τυπικά) ἐπιλογῆς τῶν ντόπιων προλετάριων ἀλλὰ βραχνὰς ποὺ ὲπιβάλλουν οἱ καπιταλιστὲς (μὲ τὴ θεωρία τῶν ἀνύπαρκτων συνόρων) ὥστε νὰ ἐξαναγκάσουν στὴν κατάργηση τῶν νόμιμων ἐργασιακῶν δικαιωμάτων τῶν ντόπιων. 

Γιατὶ τελικὰ ἂν κάτι εἶναι ἱστορικὰ ἀποδεδειγμένο καὶ ἀναπόφευκτο σὲ κάθε περίπτωση μαζικῆς μετανάστευσης, αὐτὸ εἶναι ἡ τάση συμπίεσης τῶν μισθῶν ἐξαιτίας τῶν μεταναστῶν κι ὄχι οἱ (ἐπιτυχεῖς) κοινοὶ ἀγῶνες ντόπιων & μεταναστῶν γιὰ ἴσα μεροκάματα σὲ μετανάστες.

Δύο ἐπισημάνσεις:
Ἐννοεῖται ὅτι εἶναι ἄλλο πράγμα ἡ κατάκριση συγκεκριμένων ἀρνητικῶν χαρακτηριστικῶν τῶν Ἑλλήνων καὶ ἐντελῶς διαφορετικὸ πράγμα ἡ συνολικὴ κατάκριση τοῦ Ἕλληνα ὡς Ἕλληνα, ἐπειδὴ εἶναι Ἕλληνας. 

Τὸ πρῶτο εἶναι θεμιτὸ καὶ ὑπὸ προὑποθέσεις ἐπιβοηθητικό. Τὸ δεύτερο εἶναι ρατσιστικό, καὶ ἀποδεικνύει ὅτι γιὰ τοὺς «δικαιωματιστὲς» οἱ ἀνάγκες τῆς πολεμικῆς τους (ἡ ὁποία συνίσταται στὸ μίσος κατὰ τῶν Ἑλλήνων) εἶναι ἰσχυρότερες ἀπὸ τὶς ἀνάγκες τῆς λογικῆς-φιλοσοφικῆς συνέπειάς τους (ἡ ὁποία συνίσταται στὴν καταδίκη κάθε εἴδους ρατσισμοῦ πρὸς ὁποιονδήποτε).

Ἐννοεῖται -ἡ δεύτερη ἐπισήμανση- ὅτι σὲ «κράτη» ὅπως ἡ ρεπουμπλικανικὴ Ρώμη ἢ ἡ ἀμεσοδημοκρατικὴ κοινωνία τῆς Ἀθήνας, ἡ διακήρυξη θέσεων τοῦ τύπου «Ἕλληνες, πεθάνετε» δὲν θὰ προκαλοῦσε ἀντιδράσεις, ἐπίσημες ἢ κοινωνικές, τοῦ τύπου «Ἅμα δὲν σᾶς ἀρέσει, νὰ φύγετε», ἀλλὰ ἐπίσημες ἀντιδράσεις πολὺ χειρότερες, τὶς ὁποῖες δὲν υἱοθετῶ προφανῶς, ἡ πιὸ ὀδυνηρὴ ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἦταν ἡ ἐξορία.

(*) Ἀσφαλῶς τὸ τελευταῖο αὐτὸ εἶναι φρικτό, γιὰ τὰ δεδομένα τοῦ σημερινοῦ πολιτισμοῦ μας (ὅπως εἶναι φρικτὰ καὶ ὅλα τὰ παραπάνω περὶ σφαγῶν καὶ πογκρόμ…). Ὅμως, ποιὸς μπορεῖ νὰ ἐγγυηθεῖ ὅτι τὸ ροκάνισμα τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς, ἡ ὑποβοήθηση τοῦ Ἰσλὰμ (ὡς ἐναντίωση στὴν ἰσλαμοφοβία), ἡ δημιουρχία ἀταξίας καὶ ἡ κατάργηση τοῦ μονοπωλίου τῆς κρατικῆς βίας δὲν θὰ μεταστρέψουν τὶς συνειδήσεις τῶν πολιτῶν ὑπὲρ τἐτοιων φρικτῶν λύσεων;

(**) Ἐννοεῖται ὅτι ἐδῶ περιγράφουμε συμπεριφορὲς ποὺ ἀναπόφευκτα ἀναπτύσσονται ἐξαιτίας τῶν κινδύνων καὶ τῶν περιστάσεων κάθε ἐπαγγέλματος. Δὲν κατακρίνουμε γενικὰ τὴ νοοτροπία κάθε ἐπαγγέλματος.

πηγη