Ο ίδιος ο Χίτλερ ήταν μέλος της «Εταιρίας της Θούλης» (καθώς και όλοι οι βασικοί συνεργάτες του) και με την άνοδό του στην εξουσία, η αποκρυφιστική δοξασία που κυκλοφορούσε σε μυστικούς κύκλους και γενικά σε περιθωριακά φιλοσοφικά ρεύματα, έγινε η επίσημη γραμμή της ναζιστικής Γερμανίας και εξαπλώθηκε –φανερά πια– σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με τη θεωρία του Χίτλερ η Άρια φυλή, η ανώτερη φυλή, έπρεπε να κυριαρχήσει στον κόσμο και στο κεφάλαιο του βιβλίου του με τον τίτλο Άρια Αλήθεια περιέγραψε τον εκπολιτιστικό της ρόλο. Σ’ αυτόν όμως τον αρχηγικό ρόλο των Αρίων θεωρούσε ότι αντιτίθενται όλες οι «κατώτερες» φυλές, όπως οι σημιτικές, οι σλαβικές, οι αφρικανικές κ.ά. Απέναντι στο κίνδυνο της επικράτησης των «κατώτερων» ανθρώπων, οι Ναζί δημιούργησαν την «Υπηρεσία Φυλετικής Πολιτικής». Στόχος της ήταν η αποκατάσταση και η εδραίωση της Άριας φυλής. Το «υπέρτατο αμάρτημα» για τον Χίτλερ και τους κοινωνούς των ιδεών του ήταν η επιμιξία ενός Αρίου με κάποιον κατώτερο, επειδή το «άριο αίμα είναι ιερό και πρέπει να διατηρηθεί καθαρό». Τα πιο πρωτοποριακά πειράματα, και τα πιο τρομακτικά ταυτόχρονα, πραγματοποιούνταν στα ειδικά Κέντρα που ονομάζονταν Λέμπενσμπορν (Πηγή Ζωής). Μέσα σ’ αυτά τα εργαστήρια πραγματοποιήθηκαν εκατοντάδες πειράματα πάνω στην ανθρώπινη αναπαραγωγή και τη δημιουργία Αρίων βρεφών! Ένας κατάλογος με τα ονόματα των παιδιών που γεννήθηκαν απ’ αυτά τα πειράματα και τα οποία ζουν στη σημερινή Γερμανία, παραλίγο να βγει στη δημοσιότητα τον Ιανουάριο του 2002. Οι γερμανικές αρχές όμως απαγόρευσαν αυστηρά την κυκλοφορία του καταλόγου αλλά αναγκάστηκαν να παραδεχτούν –για πρώτη φορά– την ύπαρξη ανθρώπων, που γεννήθηκαν με την εργαστηριακή ταυτότητα του Αρίου. Επίσημα, η εξάπλωση και η κυριαρχία των Αρίων σταμάτησε με το τέλος του πολέμου και με επιστέγασμα τη δίκη της Νυρεμβέργης, όπου καταδικάστηκαν σχεδόν όλοι οι «δραστήριοι» εκπρόσωποι της Άριας Αλήθειας. Κάποιοι πιστεύουν ότι η συνέχεια της Άριας Φυλής είναι τα παιδιά INDIGO ή τα CRYSTAL του 1983 τα οποία πιστεύεται ότι έχουν ιδιαίτερες δυνάμεις και ικανότητες.
Σε σωζόμενο κατάλογο των μελών της «θούλης» συναντώνται, τα ονόματα των Ρούντολφ Ες, Ντήτριχ Έκαρτ, αλφρεντ Ρόζενμπεργκ, Χανς Φρανκ,Γκόττφρηντ Φέντερ, Καρλ Χάρρερ και αντον Ντρέξλε (υπενθυμίζεται ότι ο Χίτλερ θεωρούσε τον Έκαρτ «δάσκαλο» του).
Το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς επηρεάστηκε από τις αρχές και αναζητήσεις της «θούλης». Ο Α. Ρόζνμπεργκ, στο έργο του «Ο Μύθος του 20ού αιώνος», γράψει, ότι οι έρευνες «επιτρέπουν τον αρχαίο θρύλο της Ατλαντίδος να εξεταστεί με καινούργια ματιά. Δεν φαίνεται να είναι καθόλου αδύνατο εκεί, που σκάνε τώρα τα κύματα του Ατλαντικού, στα γιγαντιαία παγόβουνα, κάποτε να υπήρχε μια ανθούσα ήπειρος,όπου αναπτύχθηκε και μεγαλούργησε μια δημιουργική φυλή με τεράστιο πολιτισμό και η οποία έστειλε τα παιδιά της στον κόσμο ως ταξιδιώτες και πολεμιστές.
Αλλά ακόμη και αν δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για να στοιχειοθετήσουν την ατλάντια αυτή υπόθεση, θα πρέπει να υποπέσουμε ότι υπήρξε κάποτε ένα προϊστορικό βόρειο πολιτιστικό κέντρο».
Είναι επίσης γνωστό ότι με διαταγή του Χίτλερ οργανώθηκαν επιστημονικές αποστολές στον Βόρειο Πόλο. Ακόμη σημαντικότερο είναι όμως το ότι η «Εταιρεία της θούλης» ενέπνευσε την ίδρυση από το ναζιστικό καθεστώς ιδρυμάτων και ειδικών ομάδων αφιερωμένων στην επιστημονική μελέτη των τομέων ενδιαφέροντος της «θούλης». Ευρύτερα γνωστή είναι ασφαλώς η «Εταιρεία των Προγόνων»(ΑHNENERDE).
Αλλά ας δούμε ακριβώς περί τίνος πρόκειται.
Στην ελληνική, ινδική και περσική παράδοση συναντάται η Χώρα των Υπερβορείων. Από εκεί ήρθε στους Δελφούς ο Απόλλων (θεός του φωτός και υψηλότερη θρησκευτική και ηθική αρχή) και εκεί επέστρεφε τους μήνες του χειμώνα.
Η αναζήτηση της Χώρας των Υπερβορείων είναι διαχρονική. Ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης, λ.χ., θεωρείται από σύγχρονους ερευνητές (π.χ. τον Ζαν Μα-μπίρ) ότι παρακινήθηκε στο ταξίδι του κυρίως από την προγονική ανάμνηση της αρχαίας και χαμένης γης του Βορρά. Σύμφωνα με τον Μπαλ Γκανγκαντχάρ Τίλακ οι βεδικές θεότητες έχουν χαρακτηριστικά σαφώς πολικής καταγωγής.
Κατά την εποχή που συνετέθη το μεγάλο έπος των Ινδών, οι Ινδοί συγγραφείς είχαν τέτοια γνώση των μετεωρολογικών αλλά και των αστρονομικών χαρακτηριστικών του Βορείου Πόλου, που δεν ήταν δυνατόν να αποκτηθεί με απλούς μαθηματικούς υπολογισμούς.
Βεβαίως έπρεπε να καταστεί σαφές, όπως σωστά επισημαίνει και ο Αλφόνσο ντε Φιλίππι, ότι δεν πρόκειται για ένα απλό πρόβλημα προϊστορίας: αυτό που ενδιαφέρει είναι η «πνευματικότητα» των Υπερβορείων.
Ο Ιούλιος Έβολα γράφει ότι η μνήμη αυτής της αρκτικής εστίας είναι η κληρονομιά των παραδόσεων πολλών ανθρώπων, με τη μορφή είτε αληθινών γεωγραφικών υπαινιγμών, είτε συμβόλων της λειτουργίας της και του αρχικού της νοήματος, που συχνά αλλάζει για να προσλάβει ένα υπεριστορικό περιεχόμενο ή να εφαρμοστεί σε κάποια άλλα κέντρα τα οποία είναι δυνατόν να θεωρηθούν «αντίγραφα» του αρχικού... Πάνω απ' όλα, παρατηρείται η σύνδεση του αρκτικού θέματος με το θέμα της Ατλαντίδος, του μυστηρίου του Βορρά με το μυστήριο της Δύσεως, επειδή η κύρια εστία που διαδέχθηκε τον αρχικό και παραδοσιακό Πόλο, βρισκόταν στην πραγματικότητα στον Ατλαντικό. Είναι γνωστό ότι το αστροφυσικό φαινόμενο της κλίσεως του άξονα της γης προκαλεί αλλαγή στο κλίμα από μία εποχή σε κάποια άλλη.
Επίσης, σύμφωνα με την παράδοση, η κλίση αυτή συνέβη σε δεδομένη στιγμή και στην πραγματικότητα με τη βοήθεια της συμπτώσεως ενόςΤα τελενταία χρόνια η θονλη έχει περάσει σε άλλο επίπεδο, Ποιο ρεαλιστικό. Έχονν σχηματισθεί ακόμη και απελευθερωτικές οργανώσεις...
Στην εικόνα εντοπίζεται η ενρντερη περιοχή, όπου είχε απλωθεί ο πολιτισμός των Υπερβορείων.
φυσικού και ενός μεταφυσικού παράγοντα σαν να έγινε κάποια διαταραχή στη Φύση, η οποία δεν ήταν παρά η αντανάκλαση κάποιας συγκεκριμένης καταστάσεως, πνευματικής τάξεως. Στις ινδικές «Πουράνας» αναφέρεται η Υπερβόρεια, η οποία αποκαλείται SVITA-DVIPA, δηλαδή Λευκή Νήσος. Αυτή η Λευκή Νήσος ταυτίζεται από ορισμένους ερευνητές με το Αβαλον, το σημερινό Γκλαστόνμπερυ της Βρετανίας . Ο Ρενέ Γκενόν θεωρεί ότι το όνομα της Υπερβόρειας ήταν θούλη (όπως συναντάται στην ελληνική και στη ρωμαϊκή παράδοση).
Σύμφωνα με τον Γκενόν η θούλη ήταν «το πρώτο και ανώτατο κέντρο», «το αρχετυπικό Ιερό νησί και η δέση του ήταν κυριολεκτικά πολική λόγω της προελεύσεως του». Τον 19ο αϊ., ο Γερμανικός Ρομαντισμός γοητεύτηκε κυρίως από τα ιερά περσικά κείμενα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Γκαίτε, του Φρειδερίκου Νίτσε, του Αρθούρου Σοπενχάουερ και του Ριχάρδου Βάγκνερ. Όπως σωστά επισημάνθηκε - η Βρετανική Σχολή της Καλκοϋτας, με τις Ασιατικές Έρευνες, είχε αποκαλύψει έναν άλλο κόσμο, ασφαλώς πιο καλλιεργημένο και για πολλούς ανώτερο φιλοσοφικά και ηθικά από εκείνον του Μωυσή.
Επομένως το ζητούμενο ήταν δεσμοί με την Ινδία και την ινδική παράδοση. Ήδη ένας κορυφαίος των κλασικών γραμμάτων, ο Φρειδερίκος φον Σχλέγκελ (1772-1829), είχε προσδιορίσει έναν ιστορικό αλλά και πολιτιστικό δεσμό μεταξύ ινδικής και σκανδιναβικής παραδόσεως. Ιδιαίτερα τόνισε επιρροή στις σκανδιναβικές γλώσσες, οφειλόμενη στην κίνηση αρχαίων Ινδών προς τον Βορρά προκειμένου να φθάνουν το ιερό βουνό Μέρου, πνευματικό κέντρο του κόσμου. Πριν από τον Φρειδερίκο φον Σχλέγκελ, όμως, ο Γάλλος αστρονόμος και μυστικιστής Ζαν-Σιλβέν Μπεΐλλύ (1736-1793), στηριγμένος και στον Εύδοξο (ο οποίος έζησε τον 4ο αϊ. π.Χ.),υπεστήριξε ότι οι αρχαίοι πολιτισμοί της Αιγύπτου, της Χαλδαίας, της Κίνας και της Ινδίας ήταν κληρονόμοι ενός κατά πολύ παλαιότερου και ανώτερου πολιτισμού που είχε αναπτυχθείστον Βορρά. Ο Μπεΐλλύ στηρίχθηκε στα κλασικά κείμενα, σε αστρονομικές παρατηρήσεις και στην ομοιότητα διαφόρων θρύλων, όπως λ.χ. του Φοίνικα,στην αιγυπτιακή, στη σκανδιναβική και στη ρωμαϊκή παράδοση. Τον 19ο αϊ., στο πολιτιστικό και πολιτικό πλαίσιο του πανγερμανισμού εμφανίστηκε η υπόθεση ότι υπήρξε μια αρχική, απολεσθείσα αργότερα, «πατρίδα» των αρχαίων Τευτόνων.
Στα τέλη του ίδιου αιώνα εμφανίστηκαν στην Αυστρία και στη Γερμανία πολλές ομάδες, μικρές αλλά και μεγάλες, με κοινό σημείο την έμπνευση από τον πανγερμανισμό.
Στις ομάδες αυτές ανήκαν συγγραφείς, πολιτικοί (όπως οι Αυστριακοί Γκέοργκ Σόνερερ και Καρλ Λύγκερ) και διανοούμενοι, όπως ο μεγάλος ποιητής Στέφαν Γκεόργκε. Μεταξύ τους ξεχωρίζει ο Γκουίντο Φον Λιστ (1848-1919), ο οποίος έγραψε μελέτες για τον ηλιακό συμβολισμό και το σκανδιναβικό αλφάβητο. Ο ίδιος ίδρυσε στην Αυστρία μία «παγανιστική κοινότητα», η οποία συνεργάστηκε με διάφορες ομάδες στη Γερμανία, όπως π.χ. οι «Κοσμικοί» στη Βαυαρία (όπου ανήκε ο Στέφαν Γκεόργκε). Ακόμη πρέπει να μνημονευθεί και ο Γιοργκ Λανζ φον Λίμπενφελς (1874- 1954), ιδρυτής του Τάγματος του Νέου Ναού και της επιθεωρήσεως «Οστά- ρα». Και οι δύο ήταν αφιερωμένοι στη μελέτη της θούλης.
Ενδεικτικό του κλίματος είναι το γεγονός ότι το 1905 η Παν-γερμανική Λίγκα αριθμούσε 101 οργανώσεις. Τα επόμενα χρόνια εμφανίστηκαν πολλές κινήσεις, κυριότερες των οποίων είναι οι εξής:
Η Γερμανική Λίγκα. Ιδρύθηκε από τον Φρειδερίκο Λάνγκε, ο οποίος είχε ιδρύσει και τη «Γερμανική Εφημερί- δα». Παρά το γεγονός ότι η οργάνωση αυτή ήταν οργανωμένη σε «Στοές», πολεμούσε τον Τεκτονισμό, τον Ροδοσταυρισμό και τον θεοσοφισμο. Ακο- λουθώντας τεκτονικά πρότυπα απαιτούσε από τα μέλη της απόλυτη σιωπή και για τις δραστηριότητες της και για όσα συνεζητούντο στις συγκεντρώσεις της.
Τάγμα των Γερμανών και WALSUNG. Ιδρύθηκε στην Αυστρία το 1912. Οι σκοποί και οι δραστηριότητες του καλύπτονται από μυστικότητα. Ελάχιστα είναι γνωστά σχετικά με τις τελετές της, οι οποίες πάντως είχαν ομοιότητες με τις τεκτονικές. Το επίσημο όργανο της είχε την ονομασία «Ρούνοι» (δηλαδή το αρχαίο σκανδιναβικό αλφάβητο). Έμβλημα ήταν η σβάστικα. Από τους ιδρυτές της ο Τέοντορ Φριτς φέρεται να είχε διατελέσει τέκτονας, Ο Ντήτριχ Έκαρτ, άμεσα συνδεδεμένος με τη θονλη και ένας από τονς ηρύτονς σννεργάτες τον Χίτλερ στο ξεκίνημα τον. ο Χέρμαν Ποχλ είχε γράψει βιβλία για τους ρούνους και τον μυστικό συμβολισμό τους και ο Φίλιπ Στάουφ ανήκε στην «κοινότητα» του Γκουίντο φον Λιστ.
UNDA-BUND του Μονάχου. Η εταιρεία αυτή ήταν αφιερωμένη στη με- λέτη των σκανδιναβικών θρύλων, των Εδδών και της σημασίας τους.
GERMANISCHEN BUND. Αργότερα ενώθηκε με τη VOLKS-BUND. και στο τέλος ονομάστηκε KULTUR-BUND FUER POLITIK.
DEUTSCHEVOELKISCHE. Ιδρύθηκε στη Στουτγάρδη το 1902. Σκοπός της ήταν η επιστροφή στα γερμανικά ήθη, στην πίστη, στην τέχνη, στον νόμο, στη λογοτεχνία και στη γλώσσα. Ενεργοποιήθηκε για την αφύπνιση της «λαϊκής κοινότητος» .
GUSTAV ADOLF VEREIN. Έδρα της ήταν η Αυστρία. Διεκήρυξε ότι εχθροί των Γερμανών ήταν οι Ιουδαίοι, οι Τσιγγάνοι, οι Σλάβοι, οι. Ιταλοί και η Εκκλησία της Ρώμης. Η οργάνωση αυτή είχε και καθαρώς πολιτικούς στόχους: τη δημιουργία ενός Ράιχ από τη Βόρεια θάλασσα μέχρι την Αδριατική και από τον Ρήνο στη Βαλτική. Σε όλες αυτές τις ομάδες, όπως και σε εκείνες που δεν αναφέρονται, υπήρχαν σε κάθε βαθμίδα τους ορισμένοι που λάτρευαν τον Ήλιο και τους θεούς της Βόρειας μυθολογίας. Ενίοτε μάλιστα ανήκαν σε ιδιαίτερους κύκλους μέσα στις οργανώσεις, οι οποίοι τελούσαν παγανιστικές τελετές.
Λίγο πριν εκραγεί ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, με πρωτοβουλία του Γερμανικού Τάγματος συγκλήθηκε ένα συνέδριο στη γερμανική πόλη Θαλή, στο βουνό Χαρτζ. Έλαβαν μέρος εκπρόσωποι διαφόρων ομάδων και αποφασίστηκε η δημιουργία της «αντι-εβραϊκής Στοάς». Προφανώς σκοπός ήταν η δημιουργία του αντίβαρου της περίφημης b nai b rith, δηλαδή της «παγκόσμιας ισραηλιτικής συμμαχίας».
Η τελετή μυήσεως στο Γερμανικό Τάγμα είναι γνωστή, διασώζεται μάλιστα ένα αντίτυπο του τυπικού. Ο Μάγιστρος του Τάγματος κατά την έναρξη της τελετής κρατούσε μία Λόγχη.
Πλαισιωνόταν από δύο μέλη τα οποία κρατούσαν Ξίφος. Και οι τρεις φορούσαν λευκό μανδύα. Η Λόγχη συμβόλιζε τη Λόγχη του θεού της βόρειας παραδόσεως Οντίν. Τα μέλη του Τάγματος έμπαιναν στον «Ναό» ντυμένα στα λευκά και τραγουδώντας μια άρια από την όπερα του Βάγκνερ «Τανχώυζερ».
Μετά την είσοδο, παρουσίαζαν επίσημα το νέο μέλος στον Μάγιστρο, ο οποίος του ανέλυε τη διαφορά του από όσους ανήκαν σε άλλες φυλές α) από φυσικής πλευράς, β) από πνευματικής πλευράς και γ) κυρίως από το «όραμα του κόσμου». Στη συνέχεια ο Μάγιστρος ύψωνε τη Λόγχη στην οποία οι βοηθοί του διασταύρωναν τα Ξίφητους. Στη φάση αυτή ακουγόντουσαν αποσπάσματα από την όπερα του Βάγκνερ «Λόεγκριν» και άναβαν το ιερό πυρ. Ο Μάγιστρος άγγιζε με τη Λόγχη του Οντίν τον μυούμενο και το ίδιο έκαναν οι βοηθοί του με τα Ξίφη τους. Ο μυούμενος ορκιζόταν πίστη στους σκοπούς του Τάγματος και στην υποχρέωση να υπερασπίζει και να διαδίδει τους σκοπούς και τις ιδέες του.
Το Τάγμα χρησιμοποιούσε ειδικές φράσεις λέξεις-κλειδιά γνωστές μόνο στα μέλη, χαιρετισμούς και σημεία αναγνωρίσεως. Ιδεολογικά ήταν επηρεασμένο από τις θεωρίες του Γκουίντο φον Λιστ και του Λαντζ φον Λιμπεν-φελς. Υπενθυμίζεται εδώ ότι ο φον Λιστ σχεδίαζε την ανέγερση ναού προς τιμή του Οντίν μέσα σε δάσος και, τελετές ηλιακές.
Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος δημιούργησε πολλά προβλήματα. Τα περισσότερα μέλη των οργανώσεων στρατεύθηκαν. Τότε ο Ποχλ ήρθε σε επαφή με τον Ρούντολφ φον Σεμπότεντορφ. Το πραγματικό όνομα του τελευταίου ήταν ’νταμ Γκλάουερ. Γιος οδηγού αμαξοστοιχίας, γεννήθηκε κοντά στη Δρέσδη το 1879. Απέτυχε να ολοκληρώσει τις σπουδές του ως μηχανικός Στο Πολυτεχνείο και αναζήτησε την τύχη του ως ναυτικός. Εργάστηκε για χρόνια στην Αυστραλία και εγκαταστάθηκε στην Τουρκία από το 1900 μέχριτο 1913. Εκεί έδειξε ενδιαφέρον για τον ισλαμικό αποκρυφισμό και μυήθηκε σε κάποια σουφιστική ομάδα. Έφθασε μάλιστα να αυτοαποκαλείται Ροδόσταυρος, Μουσουλμάνος Αδελφός και πιστός του Οντίν. Στην Τουρκία γνώρισε τον βαρώνο Χάινριχ φον Σεμπότεντορφ, ο οποίος τον υιοθέτησε. Ο βαρώνος ήταν θαυμαστής των έργων του Γκουίντο φον Λιστ και του Λαντζ φον Λίμπενφελς και επηρέασε τον Γκλάουερ που από τότε έπαυσε να χρησιμοποιεί το επώνυμο με το οποίο είχε γεννηθεί. Ο Σεμπότεντορφ, ο οποίος κατά μία εκδοχή είχε μυηθεί και σε τουρκική μασονική στοά, έλαβε διαταγή από το Τάγμα των Γερμανών, το Χειμερινό Ηλιοστάσιο του 1917, να ιδρύσει στο Μόναχο μία θυγατρική οργάνωση με σκοπό να συνενώσει όσους ήταν αντίθετοι στην αναρχία που επικρατούσε τότε στη Βαυαρία.
Στο Μόναχο συνεργάστηκε με έναν καλλιτέχνη, ανάπηρο του πολέμου, τον Βάλτερ Ναουχάους, ο οποίος και πρότεινε το όνομα «Εταιρεία της θούλης» για τη νέα οργάνωση. Τα τρία πρώτα μέλη της «θούλης» στο Μόναχο ήταν ο Γκέοργκ Γκάουβατζ, ο νομικός Γιοχάν- νες Χέρινγκ και ο σύμβουλος των δημοσίων σχολείων της Βαυαρίας Ροχμέ- ντερ.
Στις 18 Αυγούστου του 1918 έγινε τελετή ενάρξεως των εργασιών της «Εταιρείας της θούλης» Το σήμα της Εταιρείας της θοΥλης. Διακρίνεται η σβάστικα και κυριως η συμβολική λόγχη. φθασαν στο Μόναχο από το Βερολίνο οι ηγήτορες του Τάγματος των Γερμανών. Στον Σεμπότεντορφ δόθηκε ο τίτλος του Μαγίστρου-Διοικητή και του αναγνωρίστηκε απόλυτη εξουσία σταόρια της Βαυαρίας.
Έμβλημα της «Εταιρείας της θούλης» ήταν μία ξιφολόγχη με τη λεπίδα της στεφανωμένη με φύλλα βελανιδιάς και γύρω από τη λαβή καμπυλωτή σβάστικα που εξέπεμπε ακτίνες φωτός. Τα μέλη έφεραν σήμα, που ήταν μια σβάστικα διαπερασμένη από δύο λόγχες. Στη «θούλη» γινόντουσαν δεκτές και γυναίκες, το σήμα των οποίων ήταν χρυσή σβάστικα. Σε λίγους μήνες τα μέλη της έφθασαν τα 250 στο Μόναχο και περισσότερα από 1500 στην υπόλοιπη Βαυαρία.
Κάθε νέο μέλος έπαιρνε ένα φυλλάδιο που ανέλυε τους σκοπούς της «θούλης». Στο εξώφυλλο ήταν απεικονισμένη η σβάστικα και σύμβολο του θεού Οντίν. Έπρεπε να συμπληρώσει ένα ερωτηματολόγιο με σαφήνεια και ειλικρίνεια. Επιτροπή της θούλης εξέταζε τα στοιχεία του υποψηφίου και αν τα έκρινε θετικά, τον ονόμαζε «μυημένο». Τότε έπρεπε να ορκισθεί απόλυτη πίστη στον ηγέτη της «Εταιρείας της θούλης» και στους σκοπούς της. Μόνον μετά από τα ανωτέρω λάμβανε χώρα μυητική τελετή. Κατά την τελετή, ο μυούμενος έπρεπε σε συμβολικό επίπεδο, να κάνει το «ταξίδι της επιστροφής» του Αριού, ο οποίος είχε «χαθεί», προς την ιερή γερμανική εστία. Το όνομα «θοϋλη» περικλείει τον βαθύτερο υπερβόρειο και «πολικό» συμβολισμό. Απόηχοι του ονόματος αυτού συναντώνται σε όλα τα κείμενα της βόρειας μυθολογίας. ’λλωστε στη Γερμανία, αλλά και σε άλλες χώρες υπήρχαν άτομα που γνώριζαν τις αναφορές σχετικά με την αρχέγονη κοιτίδα των Αρίων και τη βαθύτατη σημασία του ονόματος θούλη για όσους μπορούσαν να δουν πέρα από μύθους και θρύλους. Η ελίτ του Τάγματος που δημιούργησε την «Εταιρεία της θούλης», όπως παρατηρεί σύγχρονος ερευνητής, απέβλεπαν μεταξύ άλλων και στην αναζήτηση του ενδόξου παρελθόντος της «αρχέγονης κοιτίδας». Η Εταιρεία της θούλης ήταν αφοσιωμένη στην αναζήτηση του παρελθόντος, στην αναζήτηση της αρχέγονης εστίας και της μελέτης της υπερβόρειας πνευματικότητας, αλλά αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει άμεσα πολιτικά προβλήματα.
Έτσι, την ημέρα του τερματισμού · του Πολέμου, καταρρεύσεως της Γερμανίας και καταλήψεως της εξουσίας στη Βαυαρία από σοβιετικά συμβούλια εργατών και στρατιωτών, στις 9 Νοεμβρίου 1918, ο Σεμπότεντορφ κάλεσε τα μέλη της θούλης να μείνουν πιστά στον όρκο τους: «Χθες βιώσαμε την κατάρρευση όλων όσων μας ήταν οικεία, αγαπητά και άξιζαν. Στη θέση των ηγεμόνων μας που είχαν γερμανικό αίμα, κυβερνά ο θανάσιμος εχθρός μας: ο Ιουδαίος. Τι θα προκύψει από αυτό το χάος, δε το γνωρίζουμε ακόμη. Αλλά μπορούμε να το εικάσουμε, θα έρθει περίοδος αγώνα, των πιο πικρών αναγκών, εποχή κινδύνου. (...) Είμαι αποφασισμένος να εντάξω την Εταιρεία της θούλης στον αγώνα αυτόν. Το Τάγμα μας είναι ένα Γερμανικό Τάγμα, .η πιστότητα είναι επίσης γερμανική. .(...) Οαετός είναι, το σύμβολο των Αρίων. Προκειμένου να απεικονιστεί η ικανότητα του αετού για αυτοθυσία στην πυρά, χρωματίζεται κόκκινος. Από σήμερα το σύμβολο μας είναι ο κόκκινος αετός, ο οποίος μας προειδοποιεί ότι πρέπει να πεθάνουμε για να ζήσουμε». Αξίζει να αναφερθεί ότι επτά από τα πρώτα μέλη είχαν εβραϊκή καταγωγή ή είχαν σχέση με τους Εβραίους.
Στο πολιτικό επίπεδο εχθροί της «θούλης» ήταν οι αναρχικοί, οι μασόνοι και ο ιουδαϊσμός, διότι α) εμπόδιζαν την εθνική ανασυγκρότηση, και β) ενεργούσαν φανερά υπέρ των συμφερόντων των εχθρών της χωράς. Πράγματι, πολιτικά στη Βαυαρία επικράτησε χάος και πρωτοφανής βία. Στις 26 Απριλίου 1919 ο Σεμπότεντορφ πήγε στη Βάμβέργη προκειμένου να συναντηθεί με ηγέτες διαφόρων ομάδων. Εκείνη την ημέρα οι «ερυθρές φρουρές» της Σοβιετικής Δημοκρατίας της Βαυαρίας εισέβαλαν στην έδρα της «θούλης», στο ξενοδοχείο «Τέσσερις Εποχές» και απήγαγαν επτά μέλη που ήταν εκεί. Ανάμεσα τους ήταν και η Γραμματέας της «θούλης», η κόμισσα Χέλλα φον Βέσταρθ. Οι επτά βασανίστηκαν φρικτά επί 4 ημέρες και την 30ή Απριλίου δολοφονήθηκαν. Ο μαρτυρικός τους θάνατος τους έκανες ήρωες. Ο Σεμπότεντορφ, προκειμένου να διαδώσει τις αρχές της «θούλης», αγόρασε τον εκδοτικό οίκο Φραντς-'Εχερ Φερλαγκ, ο οποίος εξέδιδε την εβδομαδιαία εφημερίδα «Παρατηρητής», η οποία είχε ιδρυθεί το 1868. Την μετονόμασε σε «Παρατηρητή του Μονάχου» και πρόσθεσε πολλές αθλητικές σελίδες. Το 1920 η εφημερίδα πήρε τον τίτλο «Λαϊκός Παρατηρητής» και γρήγορα απέκτησε την εμπιστοσύνη των εργατών. Οι εργάτες αυτοί είχαν σχηματίσει ομάδα στο πλαίσιο του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος (Ν5Ρ) του ’ντον Ντρέξλερ, το οποίο στις 5 Ιανουαρίου 1919 ονομάστηκε Κόμμα των Γερμανών Εργατών (ΡΑΡ) και στα τέλη Φεβρουαρίου 1920 σε Εθνικό Σο- σιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών Εργατών (Ν80ΑΡ), γνωστό ως Ναζιστικό Κόμμα.
Στο κόμμα αυτό εισέδυσε με βάση εντολές των αρχών ένα άτομο με σκοπό να αναφέρει τις δραστηριότητες του. Εκείνος, όμως, ενθουσιάστηκε με τις αρχές του, το υπεστήριξε, πρότεινε κανονισμούς και λίγο αργότερα έγινε ο πρόεδρος του. Το όνομα του ήταν Αδόλφος Χίτλερ.
Η ένταξη του Χίτλερ στο κόμμα εκείνο με τα λίγα μέλη, του οποίου σύντομα έγινε αρχηγός του, τον συνδέει έτσι με την Εταιρεία της θούλης, αν και ο ίδιος ποτέ δεν έγινε μέλος της, σε αντίθεση με αρκετούς από τους στενούς συνεργάτες του των πρώτων ετών. Φαίνεται όμως ότι οι αρχές και οι αναζητήσεις της θούλης επηρέασαν το καθεστώς που θα σχηματισθεί στη Γερμανία το 1933.
Αναφορικά με την Εταιρεία της θούλης τα ερωτήματα που τίθενται είναι πολλά: Τι ακριβώς σημαίνει «Πολικός Συμβολισμός»; Ποια η σημασία των διαφόρων συμβόλων; Ποιοι επιστήμονες υπεστήριξαν ανάλογες θεωρίες; Ποιες υποθέσεις έχουν διατυπωθεί; Ποιες πληροφορίες υπάρχουν για τις επιστημονικές έρευνες; Ποια άγνωστα στοιχεία για την προϊστορία διασώθηκαν;
Καπνομάντεις με γαλόνια
Ο Καρλ Μαρία Βίλιγκουτ, ένας από τους συμβούλους του Χίτλερ, υποστήριζε ότι είχε αναμνήσεις από την προηγούμενη ζωή του ως διοικητής. Ο περιβόητος Χάινριχ Χίμλερ, διοικητής των SS, πίστευε ότι ήταν η μετεμψύχωση του Ερρίκου, Γερμανού βασιλιά του 10ου αιώνα.
Οι φανατισμένοι Άριοι πολεμιστές του Χίμλερ διδάσκονταν το ρουνικό αλφάβητο, την αρχαία μαγική γραφή της Βόρειας Ευρώπης, στην οποία το S συμβόλιζε τη νίκη. Το βράδυ του θερινού ηλιοστασίου τα SS τιμούσαν το θεό του πολέμου ανάβοντας μια μεγάλη φωτιά στο δάσος.
Κατά τη διάρκεια του χειμερινού ηλιοστασίου επιδίδονταν σε μια τελετουργία εμπνευσμένη από το Θιβέτ. Δώδεκα αξιωματούχοι έκαιγαν μια ματωμένη σημαία και στη συνέχεια αναζητούσαν οιωνούς για το μέλλον από τα δαχτυλίδια του καπνού.
Έχοντας ως βάση του το κάστρο του Βέβελσμπουργκ, στη Βεστφαλία (Γερμανία), ο Χίμλερ επιδίωκε να μετατρέψει την ελίτ των SS σε μια νέα τάξη Ναϊτών. Γιατί; Οι Ναΐτες, στους οποίους αποδίδεται η σύλληψη και ανέγερση των πρώτων γοτθικών ναών της Ευρώπης, ήταν ένα πανίσχυρο μεσαιωνικό ιπποτικό τάγμα που υποτίθεται ότι ανακάλυψε και μετέφερε στα νότια της Γαλλίας το Γκράαλ, το μαγικό δισκοπότηρο στο οποίο συγκεντρώθηκε, σύμφωνα μ' ένα χριστιανικό θρύλο, το αίμα του Εσταυρωμένου.
Αυτό πίστευε ακράδαντα ο αρχαιολόγος Ότο Ραν, τις έρευνες του οποίου υποστήριζε και χρηματοδοτούσε ο Χίμλερ. Σύμφωνα με τον Ραν, τελευταίοι κάτοχοι του Γκράαλ ήταν οι Καθαροί, χριστιανική αίρεση που υπέστη διωγμούς από την Καθολική Εκκλησία. Ύστατο οχυρό τους ήταν το Μοντσεγκούρ, το οποίο ερευνήθηκε εξονυχιστικά. Ο Ραν θεωρούσε τους Καθαρούς υπέρμαχους ενός αμόλυντου χριστιανισμού άριας προέλευσης, αποκλειστικοί κληρονόμοι του οποίου ήταν οι ναζί.
Άριοι στο Θιβέτ
Άλλη έμμονη ιδέα του Χίμλερ και των συμβούλων του ήταν ότι στην Ανατολή υπήρχαν ακόμα υπόγεια βασίλεια τα οποία είχαν ιδρύσει οι απόγονοι των αρχαίων αρίων φυλών. Μάλιστα οι βασιλείς τους κατείχαν υπερφυσικές δυνάμεις, τις οποίες οι ναζί θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για να κατακτήσουν τον κόσμο.
Εξ ου και η εκστρατεία του 1934 με αρχηγό τον Σβεν Χέντιν, προς αναζήτηση του αρχαίου πολιτισμού των Αρίων στην έρημο Γκόμπι και αργότερα, μεταξύ 1938-1939, στο Θιβέτ, όπου ο Ερνστ Σέφερ μελέτησε τον πολιτισμό των σαμάνων (ιερών μάγων).
Πώς διαδίδονταν τέτοιοι μύθοι; Αμφιλεγόμενες προσωπικότητες όπως η Έλενα Μπλαβάτσκι, "ιέρεια" του αποκρυφισμού, αναμειγνύοντας τη βουδιστική παράδοση με φανταστικές θεωρίες έκανε αναφορά σε μυθικά μέρη όπως το Σαμπαλάχ στην έρημο Γκόμπι, όπου ζούσαν οι άρχοντες της άριας φυλής, ή στο Αγκάρθι, υπόγειο βασίλειο κρυμμένο κάτω από τα Ιμαλάια, το οποίο ανήκε στο βασιλιά του κόσμου, επίσης άριας καταγωγής. Το Ahnenerbe, τμήμα των SS, δημιουργήθηκε από τον Χίμλερ ακριβώς για να ερευνήσει την προϊστορία των Αρίων.
ΠΗΓΗ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου